Podstawowym elementem układu hydraulicznego jest pompa. Jej rolą jest zamiana energii mechanicznej wytwarzanej przez komponent roboczy na energię hydrostatyczną. Do pracy pompy niezbędne jest zasilanie olejem roboczym. Zasadniczo wyodrębnia się cztery główne formy pomp: śrubowe, zębate, łopatkowe oraz wielotłoczkowe. Pompy śrubowe nie posiadają zaworów, a główną ich częścią jest śruba ślimakowa, która dzięki ruchowi obrotowemu powoduje cyrkulację czynnika roboczego. Pompy zębate, te najpopularniejsze na rynku, uważa się też za najprostsze pod względem technicznym. Pompa zębata do oleju charakteryzuje się prostym użytkowaniem, długą żywotnością i łatwą konserwacją. Z kolei główne atuty pompy łopatkowej to wytwarzanie znacznej prędkości obrotowej i niska emisja hałasu. Pompy łopatkowe stosuje się przede wszystkim do tłoczenia czystych cieczy oraz gazów. Ostatnią, najbardziej skomplikowaną konstrukcyjnie kategorią są pompy wielotłoczkowe. Ich działanie polega na tłoczeniu czynnika roboczego za pomocą tłoków wewnątrz korpusu.
W produkcji spożywczej, podobnie jak w branży kosmetycznej, wykorzystuje się maszyny wyposażone w pompy wirnikowe z elastycznym wirnikiem. Ich komponentem roboczym jest wirnik z elastycznymi łopatkami, którego oś znajduje się niewspółśrodkowo względem korpusu. Wytwarzana przez sprężyny energia rozszerza łopatki w kierunku korpusu. Podczas pracy wirnika łopatki przenoszą czynnik roboczy z komory ssawnej do przestrzeni między łopatkami. Ważne jest, aby pompa z elastycznym wirnikiem skonstruowana dla celów sanitarnych nie posiadała przestrzeni, na których mogłyby się tworzyć zanieczyszczenia i rozwijać bakterie.
