Program dezynsekcji to program mający na celu zabicie owadów i innych szkodników. Owady są często znaczącym problemem w miejscach, gdzie mieszkają ludzie i mogą powodować szkody w uprawach i budynkach. Aby zapobiec tym problemom, opracowano wiele programów mających na celu kontrolę populacji owadów. Niektóre z tych programów używają pestycydów (trucizn), podczas gdy inne wykorzystują metody biologiczne, takie jak wprowadzenie drapieżników lub pasożytów do kontroli populacji owadów.
Insektycydy to substancje chemiczne używane do kontroli inwazji szkodników na żywności i w budynkach. Różne rodzaje insektycydów są stosowane w zależności od tego, jaki rodzaj owadów próbują kontrolować, np. muchy, komary czy karaluchy. Insektycydy mogą być związkami naturalnymi lub syntetycznymi, ale większość nowoczesnych środków owadobójczych to organiczne substancje chemiczne, które zabijają owady poprzez ich zatrucie.
Dezynsekcja jest stosowana od czasów starożytnych. Pierwsze odnotowane zastosowanie miało miejsce w Egipcie, kiedy faraon Necho II (610-595 p.n.e.) kazał Fenicjanom odkażać ich statki wełną nasączoną siarką przed wejściem do egipskich portów. Praktyka ta rozprzestrzeniła się później w Grecji, Rzymie, Bizancjum i Chinach. W XVII-wiecznej Wielkiej Brytanii okrętem morowym był statek, który przewoził pasażerów zarażonych dżumą jako środek kwarantanny; były one stosowane do 1823 roku, kiedy to Edward Jenner opracował skuteczną szczepionkę na ospę.
W czasach współczesnych dezynsekcja została ulepszona poprzez zastosowanie środków owadobójczych, takich jak DDT (lata 40.), malation (lata 50.), lindan (lata 60.), chloropiryfos (lata 60.), Dursban (lata 70.), diazynon (lata 80.) i cypermetryna (2000).
