Promienie rentgenowskie są rodzajem promieniowania. Są też formą energii elektromagnetycznej. Słowo X-ray pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „nieznany”. Promienie X zostały odkryte przez Wilhelma Röntgena w 1895 roku, a obecnie są szeroko stosowane w wielu dziedzinach – przykład jest na stronie: https://atjan.pl/detektory-xray/.
Promienie X powstają, gdy wysokoenergetyczne elektrony uderzają w metalowy obiekt, taki jak wolframowy żarnik. Elektrony zderzają się z atomami w metalu, wybijając inne elektrony i pozostawiając za sobą tak zwane „puste miejsca” lub „dziury”. Te puste miejsca i dziury oddają energię, gdy poruszają się w przestrzeni, powodując więcej kolizji z innymi atomami, co uwalnia więcej energii. Proces ten trwa do momentu, gdy cała energia zostanie uwolniona. Część tej energii to światło widzialne, które można zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim, ale większość tej energii to niewidzialne światło ultrafioletowe lub same promienie X.
Istnieje wiele różnych rodzajów aparatów rentgenowskich stosowanych w medycznych systemach obrazowania i przemysłowych urządzeniach do badań nieniszczących (NDT), takich jak np. tomografia komputerowa (CT). Skanery wykorzystują obrotowe źródła promieniowania rentgenowskiego i detektory do tworzenia obrazów przekrojowych zwanych plastrami przez ciało, które mogą być zrekonstruowane w obrazy 3D za pomocą komputerów.
Skanowanie CT jest obecnie powszechnie stosowane w w wielu szpitalach jako sposób na szybkie i nieinwazyjne badanie narządów wewnętrznych i tkanek. Oprócz zastosowania w systemach obrazowania medycznego, promienie X są również wykorzystywane w zastosowaniach przemysłowych, takich jak badania nieniszczące (NDT), gdzie mogą być używane do wykrywania wad w metalu lub innych materiałach, które w przeciwnym razie mogłyby zostać niewykryte przez sam ludzki wzrok.
